Zes kunstenaars. Drie uit Drenthe en drie van daarbuiten: Overijssel, Brabant en Noord-Holland. Allemaal met een specifieke, beeldende taal en materiaalgebruik. Divers werk op een route van een kleine vier kilometer door een bijzonder dorp.
AKMAR (installaties)
exposeert in de aardappelloods
Omnia mutantur, nihil excidit: Alles verandert, niets vergaat (Ovidius)
“Mijn werk is multidisciplinair, van video (computer generated) tot fysieke sculptuur. Gemeenschappelijk is de vraag: wat is realiteit? Het waarneembare is niet eenduidig. Het is een samenraapsel van allerlei verschillende materialen dat door tijd heen verandert. En zo kan materie ook andere gedaanten aannemen, door tijd, door handelingen. Ik onderzoek de verschillende verschijningsvormen om te ontdekken: wat als materie geen functie heeft behalve zichzelf zijn. Hoe ziet dat zelf er dan uit?”
Omnia mutantur, nihil excidit: Everything changes, nothing perishes (Ovidius)
“My work is multidisciplinary, from video (computer generated) to physical sculpture. Common is the question: what is reality? The observable is not unambiguous. It is a mishmash of all kinds of different materials that changes over time. And so matter can take other forms, through time, through actions. I investigate the different manifestations to discover: What if matter has no function except being itself. What does that itself look like?”
Maria Berkhout (objecten en tekeningen)
exposeert in de sacristie van de Rooms-katholieke kerk
Maria Berkhout maakt zowel tekeningen als beelden. Haar tekeningen dienen vaak als startpunt voor het creëren van beelden, waarbij ze speelt met de overgang van 2D naar 3D. Het hier tentoongestelde ruimtelijke werk is gedeeltelijk gemaakt van porselein, soms beschilderd met ijzeroxides en soms onbeschilderd gelaten. Het materiaal kan worden gegoten in mallen of met de hand worden gevormd, en beide methoden worden door Berkhout gebruikt omdat ze verschillende resultaten opleveren.
In haar tekeningen zoekt Berkhout naar de sfeer van de dingen, zoals de manier waarop bomen en planten tijdens de schemering donkere silhouetten tegen de lucht vormen. Het contrast tussen het resterende licht in de lucht en de donker wordende vormen van de planten verhoogt het effect.
Maria Berkhout is an artist who creates both drawings and sculptures. Her drawings often serve as a starting point for creating sculptures, playing with the transition from 2D to 3D. The work exhibited here is partly made of porcelain. The material can be cast in molds or shaped by hand, and both methods are used by Berkhout because they produce different outcomes. In her drawings, Berkhout seeks to capture the atmosphere of things, such as the way trees and plants become dark silhouettes against the sky during dusk.
Henriette Tavenier (lithografie)
exposeert in villa Nauwgezetheid
“Als schilder en tekenaar heeft de fluwelige huid van een lithografische print mij altijd aangesproken. Sinds twee jaar leg ik mij toe op dit oude ambacht. De rafelige litholijn, het diepe zwart, het past bij mijn intuïtieve manier van werken waarin ik beeld over beeld stapel, expressief of bedachtzaam, al naar gelang het moment.”
“Tekenen en schilderen komen op een lithosteen op een natuurlijke manier samen. Meer dan in mijn schilderwerk maakt deze techniek het mogelijk om in reeksen te werken. Als sequenties waarin een thema zich steeds in nieuwe gedaantes vertoont. Het is een organische werkwijze die helemaal overeenkomt met het gegeven dat in de natuur alles zijn eigen weg gaat.”
“As a visual artist, specialised in painting, the velvety skin of a lithographic print has always appealed to me. The frayed litholine fits my intuitive way of working in which I stack image on image, expressive or thoughtful, depending on the moment. To me, lithography is an organic teqnique that fully corresponds to the fact that ‘in nature everything goes its own way.”
Margriet Thissen (zeefdruk)
exposeert in villa Nauwgezetheid
Bossen, water, spiegeling, omgevallen bomen die weer overwoekerd worden door de natuur. De grote zeefdrukken van Margriet Thissen nemen je als kijker op. Je kan er als het ware zo inwandelen. De maat van het werk is zowel overweldigend als functioneel: noodzakelijk om de fascinatie voor de schoonheid en de werking van de natuur op de kijker over te brengen.
Zoals de landschappen door haar zijn gezien en ervaren heeft Margriet ook een directe relatie met de haren van geliefden. Een groei onstuitbaar als de elkaar opvolgende seizoenen in de natuur.
The large screen prints by Margriet Thissen absorb you as a viewer. You can walk right into it. The size of the work is both overwhelming and functional: necessary to convey to the viewer the fascination for the beauty and effect of nature.
Just as the landscapes have been seen and experienced by her, Margriet also has a direct relationship with the hair of loved ones. A growth unstoppable like the successive seasons in nature.
Peter Veen (soundscapes, video en tekst)
exposeert in het brandspuithuisje en rond het Houtjesplein
“Kunst moet een beetje schuren, peuteren aan de dagelijkse werkelijkheid en wat onrust veroorzaken. Dat hoeft niet atijd groots en woest. Veel meer hou ik van een licht duwtje, een goed gekozen vraag, een uitnodiging om even anders te kijken. Maar dat zetje geef ik dan wel met volle overtuiging.”
“Bij alles wat ik doe, zoek ik naar een zekere terloopsheid die bijna ongemerkt ontspoort. Dat sluit aan bij het thema waaronder je eigenlijk al mijn werk kunt samenbrengen: de merkwaardige relatie tussen de mens en de natuur. Het liefst werk ik met tekst, tekstdragers en geluid.”
“In my work, I look for a certain casualness that derails almost unnoticed. That ties in with the theme under which you can bring all my work together: the curious relationship between man and nature. I prefer to work with text, text carriers and sound.”
Joop Vos (schilderijen)
exposeert in het bijgebouw van het Verenigingsgebouw
“Natuurlijk schilder je naar een eind toe. Het moet tenslotte een schilderij worden. En het liefst één die bevalt. Een verhaal vertelt. Kijkgraagte opwekt. Waar je met je ogen aan blijft kleven. Met een voorstelling, een landschap, dat slechts mondjesmaat zijn geheimen prijsgeeft, maar ook weer niet alle. En toch dat het iets voorstelt. Eigenheid kent.”
“Maar ik schilder ook omdat ik het schilderen zelf zo fascinerend vind. Wat verf doet. Hoe je de toets kan manipuleren. De kleuren kan mengen. Of juist net niet. Hoe je diepte schept. Of een suggestie van figuratie wekt. Hoe je je kwast of penseel over het doek of nog natte verf sleept. En dat allemaal tamelijk intuïtief, maar inmiddels wel met heel veel jaren ervaring in hand en geest.”
“Of course, I paint towards an end. After all, it has to stand as a painting, preferably a pleasing one. One that tells a story, arouses viewing pleasure and fascinates the eye. A landscape revealing only some of its secrets, yet still has meaning and originality.”
“I also paint because the craft itself is so intriguing. How the wet paint responds while dragging my paintbrush across the canvas. Mixing the colours or keeping them pure. How to create depth and a suggestion of the figurative. How to manipulate the key. And all this intuitively, but with many years of experience in both hand and mind.”